نمای ظاهری زخم هایی که ترمیم می یابند در همه افراد یکسان نیست،برخی در اصلاح برخی "خوش زخم" یا خوش گوشت " هستند وبعضی هم " بد زخم " محسوب می شوند. متاسفانه در برخی موارد با مواردی مواجه میشویم که پس از ترمیم زخم در آن ناحیه , برآمدگی و سفتی , بوجود می آید، که عامه در اصلاح میگویند زخم ما " گوشت اضافه " آورده، حال اینکه این پوست است و نه گوشت که "گوشت اضافه " نامیده شود..

در نمای ظاهری ، "گوشت اضافه" ،   بافت دچار برآمدگی   میباشد .در  ابتدا ضمن لمس  سفتی بافت  ملموس است  .البته "خارش" "تحریک پذیری" و "درد" هم ممکن است همراه این عارضه وجود داشته باشد.

به صورت طبیعی " التهاب " بافت آسیب دیده یکی از عوامل شروع کننده "فرآیند ترمیم زخم" میباشد در انتهای سیر ترمیم ، این التهاب , روند کاهشی دارد تا  اینکه روند ترمیم به اتمام برسد. اما متاسفانه در افرادی ، که مستعد بروز کلوئید هستند پس از انجام ترمیم لازم , روند التهابی همچنان ادمه پیدا می کند و نه تنها این روند کاهش نیافته و متوقف نمی شود , بلکه به نحو اغراق آمیزی مدتها ادامه می یابد و ، در پایان این روند نابجا , با بافتی مواجه میشویم که نمای آن نامطلوب است و از  یک سویی در معرض دید سایرین می باشد) و از  دیگر سو ٬ برانگیخته شدن کنجکاوی دیگران باعث تکدر خاطر فرد مبتلا (کلافه کننده) میشود

.

آنچه که در مورد بروز " گوشت اضافه " نگران کننده است این است که: مکانیسم ترمیم زخم در این افراد همیشه همین روند را ادامه میدهد و هر گونه مداخله ما ،با اختلال ترمیم روبرو میباشد.

به همین دلیل یکی از روش های مدیریت و کنترل " گوشت اضافه" استفاده( موضعی) از داروهای سرکوب گر التهاب (دسته کورتن ها) میباشد. اما این به آن معنی نیست که کورتن همه چیز را میتواند اصلاح و رفع و رجوع کند .

چرا که عوامل متعددی در بروز "گوشت اضافه" موثرند از جمله

1 -استعداد سرشتی پوست این افراد برای بروز "گوشت اضافه"

2- هر گونه عارضه ای که به زخم تحمیل شود ، به عنوان مثال بروز عفونت موضعی

3- عامل تحریک یا تشدید کننده التهاب ،مثلا" کندن بافت خشک شده روی زخم توسط خود بیمار

 4- بروز حساسیت موضعی به برخی مواد شیمیایی،  مثلا؛ تماس زخم با پودر تالک(که داخل دستکش های جراحی موجود است)

5- عدم استفاده (صحیح)از ترمیم کننده های زخم

 6-عواقب مصرف برخی داروها از جمله  دار و دسته ایزوترتینوئین= روآکوتان (تا حدود یکسال پس از مصرف  این  گونه داروها بایستی از  هر گونه مداخله جراحی غیر اورژانس پرهیز

شود(.

 خوشبختانه پاره ای از این  گوشت اضافه / کلویید ها را با بکار بردن روشهای گوناگون ,  به گونه ای  می توان مدیریت کرد که  در ظاهر ( و نیز ضمن  لمس ) وضعیت بسیار بهتری پیدا کنند